คืนฝนพรำฉันหลงอยู่กลางฟ้า
เสียงเธอลอยคล้ายฝันที่ผ่านมา
มือที่ยื่นออกไปไร้ค่า
ในอากาศเหลือเพียงหยาดน้ำตา
ไม่มีดาวจะนำทางกลับมา
มีแค่ใจที่ร่วงลงมาอย่างช้าๆ
ฉันยังคงรอทั้งที่ไม่มีวันได้พบ
ต่อให้สุดท้ายเหลือเพียงฉันกับน้ำตา
แต่ก็ไม่อาจฝืนย้อนเวลา
ฉันก็ยังจำแววตา ของเธอเสมอมา
ความเงียบงันกัดกินจนเหนื่อยล้า
ภาพเธอยังวนอยู่ในสายตา
บทสุดท้ายไม่มีคำสัญญา
มีเพียงฉันกับความทรมานที่เหลือมา
ไม่มีดาวจะนำทางกลับมา
มีแค่ใจที่ร่วงลงมาอย่างช้าๆ
ฉันยังคงรอทั้งที่ไม่มีวันได้พบ
ต่อให้สุดท้ายเหลือเพียงฉันกับน้ำตา
แต่ก็ไม่อาจฝืนย้อนเวลา
ฉันก็ยังจำแววตา ของเธอเสมอมา
รอยแผลในใจยังร้องหาคำลา
แต่เธอไม่กลับมา อีกแล้ว
ฉันยังคงรอทั้งที่ไม่มีวันได้พบ
ต่อให้สุดท้ายเหลือเพียงฉันกับน้ำตา
แต่ก็ไม่อาจฝืนย้อนเวลา
ฉันก็ยังจำแววตา ของเธอเสมอมา